Kimsenin yüksek sesle konuşmadığı Zafer Tepe´de sadece Kazım Bey´in tümenlere telefonla verdiği emirler duyuluyormuş. Fevzi Paşa da bir siperin içinde sessizce kuran okuyormuş. O sırada BAŞKOMUTAN´ın aralarından geçip Dua Tepe´ye doğru gitmesi tüm birlikleri çok heyecanlandırmış. Aynı anda Yarbay Fehmi Tınaz alay sancağını açtırmış. Hücuma kalkacak birlikler ?Allah Allah? sesleriyle düşman siperlerine doğru ilerlemiş. Sancaktar da onlarla birlikte. Düşman ise makineli tüfeklerle savaşıyormuş. Sancaktar başından yaralanınca yanındaki sancak muhafızı anında atılıp sancağı yere düşmeden yakalamış ve koşmayı sürdürmüş. Arkasından diğer sancak muhafızı geliyormuş. Yeni sancaktar da vurulursa bu kez o aynı şey yapacak ve ölümün gözüne koşacakmış. Bu fırtınayı gören düşman geri çekilmiş. Saat 14:00´te dağın güney doruğunda bir Türk sancağı parlamış.
Aynı gün Teğmen Şevket Efendi güncesine şunu yazmış: ?Dua Tepe savaşında 5.Bölük Komutanımız Uşaklı Yüzbaşı Basri Bey şehit düştü. Her zaman büyük bir özlemle söz ettiği anasından başka kimsesi yoktu. Allah rahmet eylesin.?
Bir başka cephede, Kocatepe´de sisli, serin, karanlık bir geceymiş. Askerler subayların tavsiyelerine uyarak, bir-iki saat uyumak için başlarını tüfeklerine ya da birbirlerinin omuzlarına yaslamışlar. Herkesin Ankara´da sandığı BAŞKOMUTAN Kocatepe´de yine ordusunun başındaymış. Saat 5:00´e doğru gün ışımaya başlayınca önce bir tek top sesi duyulmuş, tahrip ateşi başlamış, Kocatepe bile zangırdamış. Ardından piyadeler hücum mevzilerine, tel örgülere doğru ilerlemeye başlamış. Fırtına gibi esiyorlarmış: ?Allah Allah?Allah Allah?? Kısa süre sonra Tınaz Tepe´nin de alındığı haberi gelmiş.
Yine aynı gün Teğmen Şevket Efendi güncesine şunu yazmış: ?Tınaz Tepe´yi zaptettik. Çok yazık ki alay komutanımız İlyas Bey taarruzun başladığı ilk dakikalarda yaralandı. Yaralı olmasına rağmen geri gitmedi, kaldı, tepe zaptedilince atını sürüp Tınaz Tepe´nin doruğuna çıktı. Bir erimiz toplardan birinin üzerine çıkarak ezan okudu.?
İstanbul´da İkdam gazetesindeki odasında, Yakup Kadri Karaosmanoğlu başmakalesini şu cümlelerle yazmaya başlamış: ?Bir yükselişin başlangıcındayız. Bir yücelme, bir yeniden doğuş, bir şafak!?
Falih Rıfkı Atay ise yazısını şu cümleyle bitirmiş: ?Türkler dirilmiyorlar, yaşadıklarını ispat ediyorlar.?
Kurtuluşa giden yolun mücadelesini böyle anlatmış Turgut Özakman ?Şu Çılgın Türkler? adlı eserinde. Son söz olarak da şunu vurgulamış: ?İstiklal savaşı, dünyadaki en meşru, en ahlaklı, en haklı, en kutsal savaşlardan biridir.?
Böyle kazanılmış bağımsızlık zaferi. Acıyı, gururu ve zaferi her okuduğumuzda bugün daha da üzerinde durulacak hale gelen varoluşumuzun anlamını derinden yaşıyoruz. Anadolu´nun o günkü yoksulluğu ve işgal altında maruz kaldıkları göz önünde bulundurulduğunda canını, malını, erzakını hiç düşünmeden ortaya koyan bir milletin böylesine büyük bir zafere ortak olması için çok büyük acılar yaşadığı ve kurtuluş için mücadele edildiği ortaya çıkıyor. En mühimi de bu mucizeye inandıracak özellikte, haklılıkta, inançta bir önderin olması gerektiği.
Bu önderi Yakup Kadri şu cümlelerle anlatmış: ?Üzerinde 22 günlük cehennemin tozundan dumanından en hafif bir iz bile yok. Yüzü rahat, sakin ve tatlı tatlı gülümsemekte. Sanki yıkanıp tıraşını olduktan ve kahvaltısını ettikten sonra çıktığı bir kır gezintisinden dönüyordu. Harp tarihinin en uzun, en çetin meydan muharebesinden henüz muzaffer çıkmış bir Başkomutan´a, bir milli kahramana söylemek için hazırladığımız minnet ve hayranlık sözleri içimizde kaldı.?
Bugün yine bir 30-Ağustos. Zafer Bayramı. Yazımı tamamladıktan sonra Atatürk Parkı´na doğru yola koyulduk biz de. Çocukluğumdan bu tarafa alışkın olduğum adımlarla. Şükranlarımı ve minnetimi sunmaya. Anlamanın, yaşananların farkında olmanın, hangi değerlerin ve ilkelerin kurtuluşa giden yolda önem kazandığını bilmenin getirdiği duygularla. Elimde bayrakla, yanımda çocuğumla. Ata´mıza verdiğimiz andımıza sadık kalarak, açtığı yolda, kurduğu ülküde, gösterdiği amaçta ilerleyerek.
