Geçtiğimiz hafta içinde M.E.B. tarafından öğretmenlerin cep telefonuna ?Sayın??, aynı eğitim kurumundaki çalışma süreniz 15 yıl üzeri olduğundan dolayı gerekli iş ve işlemler için okul idaresine başvurmanız gerekmektedir.? mesajı gönderilmiştir. Ardından da yönetmeliğin yer aldığı ?rotasyon? duyurusu yayımlanmıştır.
Bu ?zorunlu yer değiştirme? süreci aslında önce okul müdürlerine, sonra müdür yardımcılarına, kısmen öğretmenlere uygulanarak başlamıştı bir süre önce. Hatta Şube Müdürleri, İl Milli Eğitim Müdür Yardımcıları bile bundan nasibini almışlardı. Şimdi sıra yoğun bir şekilde onlara gelmiş demek ki, 13 bin öğretmenden bahsediliyor. Aileleri de düşünülecek olursa etkilenecek ne çok insan olacak bu durumdan.
Açıklamaya göre M.E.B. amaçlarının ?verimliliği arttırmak? olduğunu söylüyor.
Aslında dünyadaki örneklerinden de bilindiği üzere her çalışma sektöründe uygulanan rotasyonla hedeflenen, çalışanlara farklı birimlerde ve yerlerde farklı görevler verilerek onların bilgilerini arttırmak, işin bütününe hakim olmalarını sağlamak, dolayısıyla verimliliği arttırmak ve bu sürecin düşünüldüğü anlamda katkı sağlaması için ?talep doğrultusunda? yapılmasına önem vermektir.
Ama olması gerekenle, olan her zaman aynı doğrultuda gerçekleşmiyor. Gerçek amacının dışında kullanılan her konunun uğrattığı zararlar gibi, rotasyonun genelde ya bir ?baskı? ya da ?kadrolaşma? aracı olarak kullanıldığı gerçeği de gözlerden kaçmıyor.
Böyle bir durumda eğitimde rotasyon ise aynı zamanda akıllara sorunların gerçek nedeninin görülmediği ve/veya kabullenilmediği durumunu getiriyor ki, bu çözüm odaklı değil de -kolay yolun seçilerek, sorumluluğun başka yerde aranması sonucunu doğuruyor.
Oysa, profesyonelliğin, planlı ve programlı olmanın hedeflendiği sistemlerin başında olması gerekirken, deneme-yanılma yoluyla yön bulan bir süreçten geçiyor olması ve suistimallerin sözkonusu olması bir ülkenin en önemli yatırımının ve kazanımının eğitim olduğu gerçeğini değiştirmiyor.
4+4+4 sistemi, öğrenmeye, sorgulamaya değil de bilgi yüklemeye dayalı bir müfredattaki eksikler, sadece ölçme-değerlendirmenin bir sonuç olarak hedeflendiği Ygs, Lys, Teog türü sınavlar ve bunlardaki boşluklar, okul türleri arasındaki farklılıklar ve bunların neden olduğu fırsat eşitsizliği, çifte standartlar gibi daha pek çok sorunun yaşandığı bir eğitimde ilk etapta 13 bin öğretmenin kendi isteği ve iradesi dışında zorunlu rotasyona tabii tutulması ne verimliliği arttırır ne de eğitime katkı sağlar. Bu, aynı zamanda hem ailelerinin düzenlerini hem de çalıştıkları okulların iş ortamını altüst edecektir.
Eğitimden çok bilgi yükleyen, öğreten ama düşündürtmeyen bir mevzuatın yükünü de sırtlayan bu deneyimli öğretmenler değildir ki sorunlara çözüm bulmaya çalışırken ilk adımda sorgulanması gereken, eğitim sisteminin kendisidir. Kaldı ki, kendine verilen değerle, eğitime yapılan yatırımın gelişmesine fırsat tanıyan güveniyle, yarınından endişesi olmayan, mutlu, huzurlu bir öğretmen kadar da ?verimli? kimse olamaz.
