Begonvillerle kaplı bahçe kapısında iki gülen kocaman gözle karşılaştığımda ne iyi etmiş de: ?Birinin h?y?tın?, birinin üzüntüsüne, birinin mutluluğun?, birinin ruhun?, birinin eline, yüzüne, sırtın?, omuzun?, yüreğine, b?zen söz, b?zen göz, çoğu z?m?n k?lbinizle minicik de ols?, tüm s?mimiyetinizle dokunun? demiş diye düşündüm ?kemanı ağlatan adam? olarak bilinen Farid Farjad.
Bu defa ?kemanı güldüren bir Adanalı? Hande Küden vardı karşımda ve değerli akademisyen kimliğinin yanında aynı okul sıralarını sene farkıyla paylaştığımız bir gururlu anne Ayzin Baykam Küden.
İş Sanat´ın açılışında Borusan İstanbul Filarmoni Orkestrası ile son konserini vermiş, birkaç günlüğüne baba ocağında hasret gidermeye gelmiş, sanatsal anlamda başarılarını dünyaya taşımış güzeller güzeli Hande Küden´i, doğduğu topraklarda, Adana´da yakalayınca hem mutluluklarına ve gururlarına ortak olmak hem de bir proje için görüşmek istedik.
Hande´nin renkli gözlerinde yakaladığım disiplinde kendine haklı olarak güvenen insanlara ait o bilindik tevazu vardı ki daha gencecik yaşında göstermiş olduğu çabaların onu ulaştırdığı başarıları göz önünde tuttuğumda ve bundan sonra yapacaklarını düşündüğümde, bir dünya sanatçısının karşısında olmak ne yalan söyleyeyim, heyecanlandırdı beni.
Malum, hepiniz tanıyorsunuzdur onu. Adana´dan Berlin´e doğru uzanan yolu kemanıyla, müzikle, sanatla süslemiş. İzlediği bir konserde küçük bir çocuğun onlarca kişinin çaldığı orkestrayı peşinden sürüklediğini görüp, Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dekanı annesi Prof. Dr. Ayzin Baykam Küden ve öğretim üyesi babası Prof. Dr. Ali Küden´den ilk kemanını istediğinde henüz yedi yaşındaymış. Ardından Çukurova Devlet Senfoni Orkestrası Çocuk Korosu yılları başlamış. Hala daha büyük bir şans olarak gördüğü ve sevgiyle andığı Daniya Kaynova ile tanıştığında ise dokuz yaşındaymış.
Yaşının üzerinde gösterdiği icra düzeyi ile pek çok yarışmalara katılıp, başarılı sonuçlarla ödüllenmiş. CSO, İstanbul, İzmir, Bursa, Çukurova Devlet Senfoni Orkestraları ile birlikte konserler seslendirmiş, pek çok filarmoni orkestralarında ise solist olarak çalmış o dönem. Katıldığı her konserde kazandığı ödüller ve burslar onu teşvik etmiş. Cem Mansur yönetimindeki Ulusal Gençlik Senfoni Orkestrası´nın sınavını kazanarak yurt dışında konserler vermiş. BİFO´nun açmış olduğu odisyon sınavından ?mükemmel? sonucunu alarak orkestra sanatçısı olarak çalmaya hak kazanmış.
Onu geriden de olsa ilk tanıdığımda, İstanbul Kültür Sanat Vakfı´nın 40. Yılında geleceğin sanatçılarının yetişmesine katkıda bulunmak amacıyla Aydın Gün anısına verilen teşvik ödülünün ilkini kazanmıştı. Şimdi ise Berlin´de, Berlin Filarmoni Orkestrası´nda, Hans Eisler´da bir Adanalı olarak hepimizin göğsünü kabartmakta.
Elbette başarılarla dolu bu yolda ilerlerken başta devlet olmak üzere pek çok kurumun bu anlamda öğrencilere daha çok sahip çıkmasının ve teşvik etmesinin onları daha mutlu edeceğini belirtiyor Hande. Çoğu genç sanatçının enstrüman sorunu yaşadığını, bunun da önemli oranda sıkıntı yarattığını ifade ediyor ve bir başka hedefinin de ?Uluslararası Kraliçe Elizabeth? yarışması olduğunun altını çizerek ekliyor.
O öğleden sonra, adeta bir ressamın fırçasından çıkmışçasına kıpkırmızı renkteki narların dallarından sarktığı bahçede bir kez daha anladım ki, Hande gibi, sanatın yücelttiği insanların yaşama kattığı güzellikler var çok şükür ki hala daha acılarla dolu yeryüzünde gökyüzünü okşayan sesler olarak. Ve bu sesler bize kendi genlerinden yarattığı acımasızlığın esiri olan insanlığın yol aldığı bir gelecekte her zamanki gibi umut oluyor. Yolu, şansı, bahtı açık olsun hepsinin de. Olsun ki, ?henüz hiçbir cüzdana sığmayan o gökyüzüne? baktığımızda incecik bir keman sesinden duyduklarımız çoğalsın.
