Hayat, kimi zaman zorlu sınavlarla sınıyor bizleri. Ama bunun yanında bazı seçenekleri de sunuyor. Tutunabildiğimiz her bir dalında üstesinden gelebildiğimizi görmekse acıları daha katlanılabilir hale getiriyor.
Böyle bir hüzünlü öyküyü ilk duyduğumda bundan iki sene evveldi. Kahramanlarından biri olan ve kendi söylemiyle, acıyı sanata, sanatı eğitime, eğitimi de yarınlara taşıyan o güçlü yüreğe ait yeşil gözlerle tanıştığımda geçen aydı.
Sonsuzluğa uğurladığı biricik yavrusunun ardından, ?Kalbini yanımda taşıyorum, yanımdan hiç ayırmıyorum. Gittiğim her yerde benimlesin bir tanem. Kaderden korkmuyorum çünkü kaderim sensin bir tanem. Sensiz bir dünya istemiyorum çünkü benim dünyam sensin bir tanem. Bu kimsenin bilmediği en derin bir sır. Kalbini taşıyorum, kalbini, kalbimde taşıyorum? diyen bir annenin hiç geçmeyecek acısının sessiz ortağıydım.
Hep on ikisinde kalacak o evladın gülen yüzünü -aynı zamanda Rofife Film Festivali´ne de katıldıkları Saat 13´ü Vurduğunda adlı kısa film çalışmasındaki görüntüleriyle- bir kez daha izlediğimde ise dündü.
Duygularımı toparlayabilmeye ihtiyacım olan bir süre tanıdım kendime. Ve nicedir, bir anneye ve anısını artık hepimizin kalbimizde taşıyacağımız yavrusuna duyduğum hayranlıkla birlikte, hayata geçirilmesinden gurur duyduğum bir projeden sizlere de bahsetmek istedim.
Adana´nın Gelinleri ve Fark Yaratan Kadınlar projelerinden bildiğim Nadiya Esen, Tahran´da doğar ve üniversiteye kadar eğitimine orada devam eder. İran devrimi sırasında Türkiye´ye gelerek Hacettepe Üniversitesi´nde Sağlık Kurumları Yönetimi üzerine eğitim alır. Hastane yöneticiliğinde bir marka olduğu iş hayatını bugüne kadar başarıyla getirir. Eşiyle birlikte yaşamlarının anlamı olarak gördükleri oğulları Noyan ise 1995 yılında dünyaya gelir.
Kucağında Sefiller kitabıyla uykuya dalan, öğretmeninin okuma aşkıyla sınıfındaki arkadaşlarına örnek gösterdiği, okulundan eve döndüğünde kitap okuyarak ruhunu dinlendirdiğini söyleyen bu pırıl pırıl çocuk, 2007 yılında talihsiz bir trafik kazası geçirir. Tüm gücüyle yaşama tutunmaya çalışır. Fakat 13 gün sonra yaşam mücadelesini kaybeder.
Bugün Adana´da her birimizin önünden geçerken ve içeri girdiğimizde buruk bir mutluluk duygusu hissettiğimiz Noyan Esen Kütüphaneleri´nin öyküsü de böyle başlar.
Oğlunun kitap okuma tutkusunu yaşatabilmek için, çocuklar bilgiye ulaşsın diye ve onlar bu kitapları okuyunca sanki Noyan okuyacakmış gibi mutlu olacağından emin, kütüphaneler açmaya karar verir Nadiya Esen. Ve o günden beri bu kütüphaneler şehrimizin üzerinde bir güneş gibi ışıldar.
İlk kütüphane, 2010 yılında Akkuyu İlköğretim Okulu´nda, ikincisi, 2013´de Çukurova Üniversitesi girişindeki Toki Köprülü İlköğretim Okulu´nda açılır.
Bu arada çok sevdiği bir arkadaşı, bir Kamboçya gezisi sırasında aldığı boncukları kolye yapması için, bu konudaki becerisini bildiği Nadiya Esen´e getirir. O anda adeta sihirli olduklarına inandıkları bu boncuklarla el yapımı takılar yaparak bu projeye katkı sağlama fikri oluşur. Birçok gönül dostu bir araya gelir. Adını, Noyan´ın Sihirli Boncukları koydukları bir oluşumu gerçekleştirirler. Buradan elde ettikleri gelirle Turgut Özal Bulvarı´ndaki nöbetçi kütüphaneye de adını verir Noyan Esen. Dördüncüsü ise Mevlana Ortaokulu´nda açılır. Bu çalışmaların devamının geleceğine, her geçen zamanda bir yenisinin daha ekleneceğine inandığım bu kütüphanelerden bugün dileyen tüm Adanalılar büyük bir keyifle faydalanmaktadırlar.
Böylesi bir dünyada bize insan olmanın anlamını ve kıymetini hissettirenlere sonsuz sevgilerimi gönderirken çok iyi biliyorum ki, her birimizin, yüreğindeki acıya rağmen hayata tutunan, oğlunun kalbini yanından hiç ayırmayan, onun anısını yaşatan ve bilgiye ulaşacak her bir çocukla mutluluğu yakalayan, hayata izler bırakırken ışığıyla etrafını aydınlatan bu anneye en samimi duygularımızla onu ne kadar takdir ettiğimizi söylemek, ayrıca her biri aydınlık bir dünyanın ortağı olan bu kütüphaneler için elimizden gelen desteği göstermek adına yapabileceği çok şey var.
Kalplerini, kalbimizde taşımak gibi.
