Türkiye, zor bir dönemden geçiyor. Hemen sınırımızın ötesinde yaşanan, ABD, Rusya, İran tarafından, AB ülkelerinin desteğiyle yürütülen ve Çin´in de katılımıyla küreselleşen savaş, artık Türkiye´yi de tam manasıyla tehdit etmeye başladı.
Siyasette büyük bir karmaşa var. Hangi liderin, ne söylemek istediği tam olarak anlaşılamıyor. Siyasi parti liderleri, ülkenin geleceğine yönelik politikalar geliştirmesi gerekirken, birbirlerini sert dille eleştirmekten öteye geçemiyor. Çözüm sürecinin, ülkeyi aslında felakete sürüklediği görüldü. Çözüm sürecinin yeniden başlatılarak, gözlemci olarak belirlenecek ülkelerin, gelişmeleri yönlendirmesi konuşuluyor. Meydana gelen her terör olayında, doğrudan devlet suçlanıyor ve devlet bu olayları soruşturma süreçlerine, daima yayın yasağı getirerek, halkın bilgi edinmesini engelliyor. Ekonomide belirsizlikler var. Dolar, son yılların doruk seviyelerinde dolaşıyor.Devleti itibarsızlaştırma çalışmaları, tüm hızıyla devam ediyor.
Kıbrıs siyaseti çökme noktasında. Kıbrıs´ın garantörlük haklarının, çözüm oluşuncaya kadar, küresel güçlerin kontrolüne bırakılması istekleri yoğunlaştı. Yüzyılın en büyük projelerinden denilen, Kıbrıs´a Türkiye´den su götürme projesi tamamlandı ama Kıbrıslıların protesto gösterileri ile perdelendi. Girit´te oynanan oyunlar, aynen Kıbrıs için ortaya konuluyor ama etkin bir politikamız yok
Bölgesel politikalarımız çöktü. Komşu ülkelerle ilişkilerimiz tamamen gergin. Sınırlarımızın hemen ötesinde, hiçbir etkimiz kalmadı. Sabrımızı test etmesinler söylemlerinin, hiçbir siyasi dayanağı olmadığı çok açık ve derin siyaset politikalarının işe yaramadığı, bölgede yalnız kalınarak anlaşıldı. Hava sahamız ihlal ediliyor ve ardından jetlerimiz tarafından düşürülen İHA (İnsansız Hava Aracı)´nın, milliyeti belirlenemiyor. Üstelik bölgede İHA bulunduran ülkeler, bu aracın kendilerine ait olmadığını resmen açıklıyor. Oysa aracın basitçe incelenmesiyle, hangi ülkeye ait olduğu kolaylıkla belirlenebilir.
Bölgede ABD, Rusya ve İran´ın ağırlığı hissediliyor. Müdahaleci ülkelerin, Türkiye´nin tepkilerine kayıtsız kalması tesadüf olamaz. Sanki bir gizli anlaşma yapılarak, Türkiye´nin, gelişmelere etkisinin engellenmesi planlanmış. Zaten Türkiye, bölgenin bu en kritik dönemlerinde, kendi iç siyasetinin karmaşasına bırakılmış vaziyette. BOP yıkılıyor derken, aslında çok daha büyük,bölgesel bir jeopolitik şekillenmenin içerisinde ve yoğun etkisi altındayız.
Tarım ülkesiyken, saman dahi ithal edilmeye başlandı. Yerli tohum üretiminde sıkıntılar var ve İsrail´den tek ekimlik tohumlar alınarak, tarım, İsrail´in kontrolüne bırakılmış durumda. Yenilenebilir enerji kaynağını, en fazla kullanabilecek coğrafyalardan birine sahipken, dışarıya bağımlılık had safhada.Petrol alımında bir karmaşa olduğu gibi, doğal gaz alımıyla, Rusya ve İran´a doğrudan bağlanılmış durumda. İhraç ettiğimiz az sayıda tarım ürünü, alım yapan ülkeler tarafından,kolaylıkla geri çevrilebiliyor. 1930´larda sahip olduğumuz, teknolojik gelişmeleri yeniden başlatmaya çalışıyoruz.
Sürekli artan terör ve kalkışma girişimleri, ülke siyasetini ve ekonomisini doğrudan ve olumsuz etkiliyor. Ülkeyi, uluslararası arenada daima güç durumda bırakıyor. Siyasi partilerin milletvekili olarak gösterdiği bazı kişiler, doğrudan etnik ayrımcılık söylemleriyle, Türkiye´nin yıllardır mücadele ettiği soykırım iddialarının, kendi meclisinde kabul edildiği izlenimini vermeye başladı. Cumhuriyet dönemi isyanlarını çıkaranlar, haklı ve kahraman gibi lanse edilmeye başlanarak, milli mücadele kahramanlarının, suçlu olarak gösterilme söylemleri arttı. Her ne kadar, milliyetçilik ayaklar altına alındı dense de etnik milliyetçilik körüklenmeye başlandı.
Bu manzaranın, içimizi kararttığının farkındayım ama dikkatli gözlerle incelediğimizde, ortaya daha pek çok ayrıntı çıkacaktır. Kapitülasyonlar sanki kapıda bekliyormuş izlenimi çok net. Bu manzara bize, Avrupalıların deyimiyle, bir ?Hasta Adam?ı hatırlatmadı mı?
