Türkiye, Cumhurbaşkanı ile ABD Başkanının görüşüp görüşmeyeceğini, görüşmenin nasıl yapılacağını, görüşmenin sürecini tartışırken gelişen jeopolitikte, sorunlara yönelik, ülkeler arası mesajlar uçuşmaya başladı. Biz, ülke olarak iç siyasette üstünlük, otoriterlik, ben bilirim, yaklaşımları ile oyalanırken, yaklaşan fırtınadan da uzak tutulduk. Şimdi, Türkiye´nin, Suriye´nin kuzeyine doğrudan müdahalesi kapsamında, elde edilmek istenen kazanımlara yönelik pazarlıklar sürüyor.Türkiye zaten, bölgedeki güçlere sağladığı destek, sınır ötesinden topçu atışları ve zaman zaman hava taarruzlarıyla, bölgede bulunan IŞİD ile mücadele ederken bir yandan da YPG/PYD´nin, Fırat´ın batısına geçmesini engellemeye çalışıyordu. Bu konuda başarılı olduğu da söylenebilir.
PKK adı altında, halen Güneydoğudaki bazı il ve ilçelerde güçlü bir yapılanma içine girmeye çalışan ve uzun soluklu bir mücadele ile temizlenmeye çalışılan terör örgütünün yaptığı eylemler, kararlı mücadeleye rağmen hız kesmemekte direniyor. Yapılan eylemlerin niteliğine ve yarattığı etkiye bakarak, oldukça dikkatli ve kapsamlı planlanmış olduklarını değerlendirebiliyoruz. Gerçekleşen eylemlerin yeri ve zamanı da bu eylemlerin öncesinde, muhtemelen uzun soluklu keşif yapıldığı ve eylemin etkin bir istihbaratla desteklendiği izlenimi veriyor. Üstelik eylemlerin boyutu ve yerleşim yerlerine kaymış olması, bilinen PKK´nın boyutlarını aşıyor. Türkiye üzerinde büyük bir oyun oynandığı rahatlıkla görülürken,bölgesel gelişmelerde,savaş alanının da sadece Suriye değil, Suriye ve Irak topraklarıyla, zaman zaman Türkiye ile İran´ı da içine alan coğrafya olduğunu değerlendirebiliyoruz. Yani, 1.Dünya Savaşı dönemine benzer hesaplar yapılıyor ve her zaman olduğu gibi kendi kimliğini bulamamış, bulmasına izin verilmemiş bölge halkları da, beklentilerle bu amaçlara hizmet ediyor.
ABD, Rusya´ya kaptırdığı ve ülkesindeki seçim döneminin de etkisiyle uzaklaştığı görünümü veren Ortadoğu´daki güç mücadelesinde, yerinden hiç ayrılmadığını, dengelerdeki etkisinin aynı boyutta devam ettiğini ve edeceğini davranışlarıyla gösterdi. Hep oradaydı ama biz, Rus uçağının düşürülmesinin ardından, kendi kendimizi her zaman olduğu gibi,yine iç siyasette kullanılanargümanlarla farklı yönlendirdik.
ABD´nin Türkiye´den vazgeçemeyeceği tezini sürekli kullanarak, her ne kadar Devleti yönetenlerin sert çıkışları olsa da, yapılan söylemlerle, aslında ABD´siz olmaz izlenimini verdik. ABD ise, bir müttefike yapılmaması gereken şeyi yaptı. Türkiye´de bulunan askeri personelinin ailelerini, Avrupa´da bulunan üslere tahliye emrini verdi. Aynı uyarıyı, aynı zamanlama ile İsrail de yaptı. Bu gelişme üzerine Türkiye, dışarıdan bakıldığında, bir anda, her an, her türlü olayın oluşabileceği, istikrarsız görünüme büründü ve bu gelişmenin Türkiye üzerindeki psikolojik ve ekonomik boyutu oldukça önemli. Oysa Türkiye´de patlayan bombalar, Paris´te ve Brüksel´de de patlıyor.
Rusya ile gelinen noktada da bir anda, ekonomik boyutta çok büyük sıkıntılara katlanmak zorunda kalındığı gibi, Rusya´nın,özellikle Kürt kartını elinde önemli bir koz olarak tutarak YPG/PYD´yi mutlaka olması gereken bir oyuncu olarak öne sürmesi; uluslararası siyasette ve doğrudan müdahaleden kaçınmadığı Suriye´deki etkinliğiyle,kırmızı çizgilerimizi zorlayıp tehdit etmesi; İran ile birlikte hareket ederek, İran´ı bölgesel güç konumunda kuvvetlendirmesi ve bizi hava gücüyle tecrit edip oyun dışına itelemesi gibi nedenlerle, küresel bir güç olarak yerinde durduğunu fark ederek, hatalı değerlendirdiğimizi anladık.
Suriye meselesinde yaşanan ve küreselleşen terörle birlikte gelişen göçmen sorununda, AB´nin,Suriye´den yaşanan göçle birlikte, güç odaklarının kendi çıkarları doğrultusunda pervasızca hareketle müdahale ettiği Afganistan, Pakistan gibi ülkelerden ve hatta Kuzey Afrika´dan gelen göçmenlerin konuşlanmasında izlediği baskıcı siyasetle, bir anda yalnız kaldığımızı hissettik.
Bu farkındalıkla Türkiye, son on yıldır yaptığı hatalı dış siyaseti düzeltme çalışmalarına, geç de olsa başladı. Herkesle kavgalı olunamayacağı gerçeğinden hareketle, bu dönemde ilişkilerini kopma noktasına getirdiği İsrail, Rusya, Mısır gibi ülkelerle, yeniden normalleşme sürecine girmeye başladı. Nereden dokununca patlayacağı belli olmayan, çok fünyeli bomba görünümündeki bölgede,yalnız hareket edilemeyeceğini; ABD gibi ülkelerin, çok boyutlu roller üstlenerek, her zaman kazanan tarafta olmak istediğini ve oyunun kurallarını da bu esasa göre belirlediğini; ABD´nin, Dışişleri, Pentagon ve CİA´nın farklı oyunculara yatırımlarla, ayakta kalması en uygun olan belirlendiğinde, doğrudan onun yanında ve kazanan konumunda olacağını; dış siyasette, dostluk kavramının göreceli olduğunu ve çıkarlar doğrultusunda acımasızca değiştiğini gördü.
Yeni süreçte, PKK gerçeğini, maruz kaldığı acımasız eylemlerle öğrenen Güneydoğu Anadolu bölgesi insanının, gelinen noktada verdiği tepkilerle, Devletinin yanında olduğunu göstererek, özellikle batıda yaşayanlara yanlış tanıtıldığının ve yaşanan sorunun, Kürt sorunu değil tamamen terör sorunu olduğunun bilinciyle ve yapılacak yatırımlarla, halkın daha da çok kazanılarak, birlik ve beraberliğin güçlendirilmesi; Suriye´ye yapılacak sınırlı bir müdahaleyle, temizlenmiş bir güvenli bölgede kurulacak tesislerle, göç sorununun ortadan kaldırılmasına yönelik kapsamlı tedbirler alınması; Irak ve Suriye coğrafyasında yaşayan ve mücadeleden vazgeçmeyen Türkmenlerin, daha net ve kararlı desteklenerek, kimliklerinin korunmasının sağlanması; Kuzey Suriye´de bulunan Kürt ve Arap nüfusu, YPG/PYD baskısından arındırarak, tarihsel bütünsellikte sahiplenildikleri hissettirilerek, yeniden bölgesel, önemli ve vazgeçilmez güç konumuna gelinebilir.
