Küreselleşme tabirini, siyasilerden ve akademisyenlerden sıkça duyuyoruz. Küreselleşme, farklı akademik tabirlerle tanımlanabilse de kısaca, uluslararası bütünleşme süreci olarak kabul görmektedir. Küreselleşme, ülkelerin, sınırlarından vaz geçerek, yüzlerce yıla dayanan kültürlerini, fikirlerini, teknolojik gelişmelerini, ekonomilerini diğer insanlarla paylaşması sürecidir. İdealde, kesinlikle hümanist bir düşünce olsa da, henüz ülkelerin kendi kültürleri, fikirleri, yaşam tarzları üzerinde bütünlükler sağlanamamışken, uluslararası bütünleşmenin sağlanması çok uzak görülüyor. Ülkelerin yönetimsel istek ve sorunları çözümlenmeden, uluslararası çıkarlarının önüne geçilmeden, birbirleri üzerinde kurmaya çalıştıkları egemenlik baskıları çözümlenmeden, küresel bütünleşmenin bir hayalden öte olamayacağı çok açık. Dünyada ardı ardına yaşanan silahlı mücadeleler ile jeopolitik oyunların yoğunlukla devam etmesi, güç odaklarının dünya liderliği için, acımasızca her türlü baskı ve şiddeti rahatlıkla uygulayabilmesi, küreselleşme düşüncesinin önünde bir set olarak duruyor.
ABD´nin, dünya liderliği rolünü oynadığı süreçte, çeşitli gerekçelerle, ülkelere yaptığı müdahalelerin sonuçları ortadayken, ancak bu ülkelerde yaşayan insanların da katılımıyla sağlanabilecek bir bütünleşmede, ortaya çıkan sorunlardan biri de liderin kim olacağı. Ülkelerde halen bağımsızlık mücadeleleri sürerken, demokrasinin beşiği denilen Birleşik Krallık´ta, İspanya´da, İtalya´da ve diğer Avrupa ülkelerinde dahi bölünme tartışmaları yaşanırken, ortaya çıkan görüntü, bunun sadece bir düşünceden öteye gidemeyeceğini söylüyor.
Rusya Devlet Başkanı Putin, Yeni Dünya Düzeni tabir edilen gelişmelere karşı kısaca şunları söyledi; küresel güvence artık kalmadı. Bu güvenceyi yok edenin ismi ABD´dir; Yeni Dünya Düzeni bir kum kaleydi. ABD´nin düzeniydi, yıkıldı; ABD´nin yarattığı kargaşalık imparatorluğunda, Rusya yer almayacak. Rusya´nın imparatorluk kurmaya merakı da yok; Yeni Dünya Düzeni kurmaya çalışanlara, Rusya karışmaz. Ancak Rusya´nın ayağına bastıklarında, Rusya´nın çıkarlarına zarar verdiklerinde, acı çekmenin ne olduğunu iyi anlarlar; Rusya savaş açmaz ama savaştan korkmaz; Tayga ormanlarının sahibi ayıdır. Ormanın dışında rahat etmez, çıkmaz ama ormanı da kimseye kaptırmaz. Yani ben buradayken, ABD tek başına dünya liderliği rolünü üstlenemez diyor.
Bu arada Çin, kendi bölgesinde nüfusa dayalı bir askeri strateji izlerken, uluslararası anlaşmalara imza koymaktan kaçınarak, fikri mülkiyet haklarını hiçe sayıp, öncelikle teknoloji taklitleri ile başladığı küresel güç yarışında, geliştirdiği teknolojiyle söz sahibi olarak, yerinde sakin sakin oturmayacağını hissettirmeye başladı. Sınır mücadelelerini artık çok gerilerde bırakan Çin, Ortadoğu´da devam eden güç mücadelelerine iştirak ederek, ben de buradayım dedi. Çin´in burada ne işi var diyenlere, en azından ben aynı toprak bütünlüğü içerisindeyim, ABD´nin orada ne işi var diyebiliyor.
AB, kendi içinde bütünleşme çalışmalarını bitiremediği halde, her ne kadar İngiltere, ABD yanlısı gibi hareket etse de, şu anda Ortadoğu´da devam eden gövde gösterisinde, küresel güç odağı olarak ben de varım demeye çalışıyor.
Bölgesel güç mücadeleleri kapsamında, İran´ın ulaştığı seviye hiç de küçümsenemeyecek boyutlarda. Kendi ideolojisini, bölgesinde yerleştirme çalışmalarını aralıksız sürdüren ve büyük güç odaklarına kesinlikle taviz vermeyen bir yapıya sahip. Asya ve Güney Amerika´da benzeri ülkeler mevcut.
Bir de, dengesiz güç olmaya çalışan, Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti (Kuzey Kore) gibi ülkeler var.
Japonya, İkinci Dünya Savaşı sonrası, yeniden askeri bir güç oluşturma çalışmalarına başladı ve teknolojik seviyesi düşünülünce, oluşturacağı gücün, dünya güç odakları arasındaki yerini tahmin etmek zor değil.
Sadece şu anda en önemli oldukları değerlendirilen ABD, Rusya, Çin ve AB arasındaki güç gösterileri bile, dünyanın önemli bir nüfusunun canını yakarken, ortaya çıkan sonuç; küreselleşme yolunda dünyanın başarısız olduğunu, bütünleşmeden çok, bloklaşma yolunda ilerlediğini açıkça gösteriyor.
Can UĞURATEŞ
